Filmliga

Dinsdag 25 februari om 20.15 uur  

The Farewell

Regie       Lulu Wang

Acteurs    Shuzhen Zhao, Awkwafina, X Mayo e.a.

Land        Verenigde Staten, 2019 / 100 minuten

Prijzen    Publieksprijs Atlanta FF en Sundance FF  

De Chinees-Amerikaanse Billi woont al vanaf haar zesde met haar familie in Amerika, maar haar oma en diens zus wonen nog steeds in China. Als blijkt dat oma terminale longkanker heeft, wil de familie haar bezoeken. Oma weet zelf echter niets van haar ziekte, want dat wil men voor haar geheim houden. Onder het mom van een (haastig geplande) bruiloft van een neef kan ook daadwerkelijk de hele familie komen, want anders valt het te veel op en zal oma denken dat er iets is. Maar Billi kan beter thuisblijven, vindt de familie. Want zij vindt, met haar inmiddels Amerikaanse normen en waarden, dat oma het gewoon moet weten. En daarom gaat ze toch!

The Farewell is een verfrissende film die inzichtelijk maakt wat cultuurverschil soms met mensen doet. Er is voor beide kanten iets te zeggen. De emotie die erbij komt kijken wordt alleen door iedereen anders geuit. Dat blijkt vooral uit de laatste scène, die toch wel memorabel is te noemen. Dit waargebeurde verhaal over een Chinees-Amerikaanse studente, die door de ziekte van haar oma plotseling weer in het China van haar jeugd terug is en door de familieperikelen moet zien te navigeren, is grappig én aangrijpend!

Filmliga Wintermatinee

Zondag 1 maart om 15.30 uur

Mi Vida

Regie       Norbert ter Hall

Acteurs    Loes Luca, Elvira Mínguez, Loïc Bellemans e.a.

Land        Nederland, 2019 / 88 minuten

Kapster Lou (63) koestert een heimelijke droom: ze verlangt naar een nieuw bestaan in Spanje. Ze schrijft zich in voor een taalcursus in Cádiz, omdat ze altijd nog eens terug wil naar de stad waar ze als kind met haar vader is geweest. In deze gastvrije stad aan zee kan ze haar zorgende rol loslaten en over haar toekomst nadenken. Ongemakkelijk neemt ze haar intrek in het kleine kamertje bij een druk Spaans gezin, waar de kinderen haar met argusogen bekijken en de vrouw des huizes het vooral raar vindt dat ze zo oud is. “Meestal zijn de studentes jonger”. Het botst een beetje tussen haar en de hooghartige lerares Spaans, maar dat blijkt maar een façade: eigenlijk is Andrea hetzelfde als Lou, maar dan een jaar of tien jonger… een vrouw met veel onvervulde dromen en verwachtingen voor de toekomst. De twee vrouwen groeien langzaam naar elkaar toe en met die vriendschap groeit ook Lou’s verlangen om het roer echt om te gooien. Lou wil een kapsalon in Spanje beginnen, maar daar zijn haar inmiddels volwassen kinderen het duidelijk niet mee eens.

Volkskrant: “Coming-of-ageverhaal Mi Vida is een overtuigend, sterk geacteerd komisch drama met een warm hart. In het prachtig subtiele scenario staan vriendschap en levensmoed centraal.”

Dinsdag 3 maart om 20.15 uur  

La Belle Époque

Regie       Nicolas Bedos

Acteurs    Daniel Auteuil, Guillaume Canet, Doria Tillier, Fanny Ardant e.a.

Land        Frankrijk, 2019 / 115 minuten

Prijzen    Award  Palm Springs International Film Festival

Het huwelijk van Victor en Marianne heeft zijn beste tijd gehad. Victors baan als illustrator bij de krant verdween toen de krant online ging en sindsdien schampert hij onophoudelijk over de Moderne Tijd. Marianne kan het op een gegeven moment niet meer aanhoren en schopt hem het huis uit. Dan maakt hij kennis met Time Travellers, het bedrijf dat gerund wordt door Antoine, een goede vriend van zijn zoon. Dit bedrijf levert een nieuwe en unieke manier van entertainment, het biedt namelijk aan welgestelde cliënten de kans om door een combinatie van slimme trucages en het naspelen van gebeurtenissen terug in de tijd te gaan. Er worden sets gecreëerd en acteurs ingehuurd om de onderdompeling zo levensecht en compleet mogelijk te maken. Victor mag kiezen welk stukje geschiedenis hij opnieuw wil beleven. De hopeloze romanticus kiest voor een avond in 1974 in café La Belle Époque in Lyon, de avond dat hij en Marianne elkaar voor het eerst zagen. In dit gezellige buurtcafé waar iedereen rookt als een ketter, heeft Victor het al snel zo naar z’n zin dat hij het liefst zou blijven in deze tijd zonder mobiele telefoons, internet en andere moderne gemakken. La Belle Époque is niet alleen een romantische komedie, maar vooral ook een verhaal over uitgebluste liefdes, nostalgie, en de bijna goddelijke kracht van de

artistieke creatie...

Dinsdag 12 maart om 20.15 uur  

The Two Popes

Regie       Fernando Meirelles

Acteurs    Anthony Hopkins, Jonathan Pryce, Juan Minujín, Sidney Cole, e.a.

Land        GB, Italië, Argentinië, VS, 2019 / 125 minuten

Prijzen    Vier Golden Globe nominaties 

Kan een speelfilm over twee hoogbejaarde religieuze leiders vermakelijk, onthullend, ontroerend, filosofisch en confronterend zijn? Dat het kan zien we in The Two

Popes, mede dankzij het fenomenale spel van Anthony Hopkins en Jonathan Pryce, de twee hoofdrolspelers die volkomen aan elkaar gewaagd zijn. Voor wie het niet meer helemaal helder heeft: paus Benedictus, de vorige paus, leeft nog. Net als de nieuwe paus: paus Franciscus. Er zijn er dus twee. Twee pausen; twee levende mannen in pauselijk wit. Een opmerkelijke status quo die in zes eeuwen niet heeft plaatsgevonden. The Two Popes toont een fictieve ontmoeting die het fundament legt voor deze verdubbeling. Toen in 2005 de Duitser Joseph Ratzinger als Benedictus XVI werd verkozen tot paus, koos de katholieke kerk voor een conservatieve koers. In The Two Popes, een gedramatiseerde reconstructie van de periode daarna, worden televisiebeelden van toen mooi vervlochten met reacties van de Argentijn Jorge Bergoglio, een andere kanshebber op het hoogste ambt in Vaticaanstad. Deze man is het type geestelijke dat in Buenos Aires op pleintjes met grapjes gelovigen toespreekt, zich afkeert van luxe en zachtmoedig omgaat met zondaars zoals gescheiden mensen. Tegelijkertijd, zo blijkt uit flashbacks, is hij niet ongeschonden uit het politieke Videla-tijdperk gekomen. The Two Popes belicht een recent stukje kerkelijke geschiedenis over Jorge Mario Bergoglio, de latere paus Franciscus, en paus Benedictus XVI. En of het historisch helemaal klopt? De kijker laat zich zo meeslepen door de ontmoetingen tussen deze mannen dat het antwoord hierop helemaal niet belangrijk meer is.

Dinsdag 17 maart om 20.15 uur  

Sorry We Missed You

Regie       Ken Loach

Acteurs    Kris Hitchen, Debbie Honeywood, Katie Proctor, Rhys Stone e.a.

Land        Groot-Brittannië, 2019 / 100 minuten

Prijzen    Publieksprijs San Sebastián IFF. Gouden Palmnominatie FF Cannes

Ricky en Abby wonen met hun kinderen, Seb van 15 en Liza Jane van 11,  in New-Castle. Sinds de economische crisis hebben ze moeite om rond te komen. Abby werkt lange dagen in de thuiszorg, Ricky heeft zijn baan in de bouw verloren en verdient bij met verschillende klussen. Om hun financiële situatie te verbeteren en weer stabiliteit terug te krijgen in het gezin, besluit Ricky een franchise deal te sluiten met een groot postorderbedrijf. Als eigen baas gaat hij aan de slag als pakketbezorger. Maar al snel is de werkdruk torenhoog en raakt hij verstrikt in regels en protocollen. En wat een kans op een betere toekomst had moeten zijn, hangt nu als een molensteen om hun nek.

Al ruim een halve eeuw staat Ken Loach – inmiddels 82 jaar oud – op de barricades om sociaal-maatschappelijke misstanden aan de kaak stellen via zijn films. Geen filmmaker die de (voornamelijk Britse) working class zo goed vertegenwoordigd heeft als hij en met films als I,Daniel Blake en Sorry We Missed You bewijst hij dat hij dat hij dat nog altijd vol vuur doet. Sterker nog, met Sorry We Missed You levert hij een van zijn sterkste films af; een diep-menselijk drama dat als een mokerslag binnenkomt omdat het de keiharde werkelijkheid van de hedendaagse maatschappij, met zijn ‘gig economy’, op meedogenloze wijze blootlegt.

Dinsdag 24 maart om 20.15 uur  

Honeyland

Regie       Ljubomir Stefanov en Tamara Kotevska 

Acteurs    Hatidze Muratova, Nazife Muratova, Hussein Sam, Ljutvie Sam e.a.

Land        Macedonië, 2019 / 87 minuten 

Prijzen    Vele fimprijzen, o.a. op het Sundance Filmfestival en was een van

                  de publieksfavorieten op de IDFA

Bijenhoudster Hatidze schuifelt over een onmogelijk smalle richel naar haar meest afgelegen bijennest, hoog in de bergen van Noord-Macedonië. Ze bikt de steen voor een rotsopening weg om daarachter het eetbare goud van bijenhoning te vinden. Je raakt als toeschouwer direct betrokken bij Hatidze en je zit samen met haar aan haar moeders sterfbed in het vervallen krot dat ze een huis noemen. Het zijn weergaloze beelden van deze eigenzinnige vrouw in haar omgeving, de lichtval, de structuren en het prachtige door het leven getekende hoofd van Hatidze, die een serene rust uitstraalt. Het is allemaal van een hypnotiserende schoonheid en je zou er uren naar kunnen kijken.

Dan gooit de komst van een ander gezin haar leven overhoop. Man, vrouw en zeven kinderen zetten hun kamp op naast Hatidzes huisje. Het is gedaan met de rust. De kinderen zijn luidruchtig en ruziën vaak. Hatidze toont grote veerkracht door zich aan de nieuwe situatie aan te passen en ze heeft een klik met sommige van de kinderen. Maar toch is de balans verstoord. De noodzaak om geld te verdienen maakt dat de vader van het gezin denkt ‘wat zij kan, kan ik ook’ en dus besluit hij om ook honingbijen te houden...

Dagblad van het Noorden: “Honeyland is een fantastische film die niemand zou moeten willen missen.”

Dinsdag 31 maart om 20.15 uur  

Hors Normes (The Specials)

Regie       Olivier Nakache

Acteurs    Vincent Cassel, Lyna Khoudri, Hélène Vincent, Reda Kateb e.a.

Land        Frankrijk, 2019 / 114 minuten

Prijzen    Publieksprijs San Sebastián International Film Festival

In Parijs buigen de joodse hulpverlener Bruno en de islamitische zorgwerker Malik zich over jongeren die door de Franse staat aan hun lot zijn overgelaten. Wanneer niemand meer de zorg over deze autistische of uitgerangeerde kinderen wil dragen, is daar altijd nog het opvangcentrum van de twee als vangnet. Ze belichamen daarmee het hartroerende karakter van dit fantastische verhaal over medemenselijkheid en menslievendheid. Zo biedt Malik tieners uit gebroken gezinnen een toekomst door ze op te leiden om in de jeugdzorg te komen werken, terwijl Bruno tracht om kinderen ‘met een gebruiksaanwijzing’ terug in de maatschappij te krijgen. Makkelijk is deze queeste uiteraard niet. De twee vrienden worstelen met de onverbiddelijke bureaucratie van het Franse zorgsysteem. En als één van hun cliënten, Joseph, door zijn stoornis elke reis weer aan de noodrem moet trekken in de trein, rijst de vraag hoe ver hun liefdadigheid en geduld werkelijk reikt.

Hors Normes is een uitzonderlijk charmante tragikomedie en was niet voor niets de afsluiter van Cannes 2019. Het hoofdpersonage Bruno is gebaseerd op de joodse hulpverlener Stéphane Benhamou, die in het echt ook verwaarloosde kinderen met een verstandelijke beperking onderdak bood.

VPRO Cinema: “de ondanks-alles-optimistische toon is bijzonder aanstekelijk, en er wordt prachtig gespeeld, zowel door de professionele als niet-professionele (autistische) acteurs.”

Dinsdag 7 april om 20.15 uur  

Out Stealing Horses

Regie       Hans Petter Moland

Acteurs    Stellan Skarsgård, Bjørn Floberg, Tobias Santelmann e.a.

Land        Noorwegen, Zweden, Denemarken, 2019  / 122 minuten

Prijzen    Zilveren Beer Filmfestival Berlijn voor beste cinematografie.

                  Noorse inzending voor de Oscars

Na de dood van zijn vrouw trekt de gepensioneerde Trond zich terug in een koud en eenzaam dorpje in het oosten van Noorwegen. Als zijn nieuwe buurman een oude kennis blijkt te zijn, komen er bij Trond allerlei jeugdherinneringen naar boven. Hij zag Lars voor het laatst in de zomer van 1948. Het seizoen dat Trond 15 jaar werd en hij zorgeloze lange zomerdagen doorbracht met zijn vader die hij adoreerde. Maar ook de zomer waar hij een andere kant van zijn vader leerde kennen en er een tragisch ongeluk plaatsvond dat hun levens voorgoed zou veranderen. De verfilming van de gelijknamige bestseller en veelbekroonde roman van Per Petterson is met veel tijdsprongen, wellicht iets te omslachtig, doch gevoelig en poëtisch in beeld gebracht, in een door en door melancholieke sfeer met prachtige natuurbeelden van de adembenemende landschappen tussen Noorwegen en Zweden. Volkskrant:”Regisseur Moland toont hoe grote levensgebeurtenissen je onverhoeds kunnen overkomen. Niet elke afslag wordt bewust genomen, niemand is voortdurend de hoofdrolspeler in zijn eigen verhaal. Behoedzaam en zonder een moment sentimenteel te worden, stelt Out Stealing Horses indringende vragen over maakbaarheid, pijn en schuld.”

Dinsdag 14 april om 20.15 uur  

Parasite

Regie       Bong Joon-ho

Acteurs    Tomasz Kot, Joanna Kulig, Agata Kulesza e.a.

Land        Korea, 2019 / 132 minuten

Prijzen    Gouden Palm Filmfestival Cannes

De achternamen Kim en Park kom je in Korea net zo vaak tegen als de Nederlandse achternamen Janssen en Bakker. Kim’s en Park’s heb je in Korea dus ook in alle soorten en maten. Van presidenten tot paupers en van kelderbewoners tot kapitalisten. In de film van vanavond zien we hoe op wonderlijke wijze een armlastige familie Kim en een reuze rijke familie Park in elkaars vaarwater komen. Zoon Ki-woo Kim krijgt de kans de huisleraar Engels van de ‘Parkjes’ te vervangen. Hij heeft geen enkel papier, maar met lef kom je ver. Eenmaal aan de slag bij de familie Park ziet Ki-woo kans om ook zijn zus, vader en moeder aan de goedbetaalde huishoudelijke staf van de familie Park toe te voegen. Uiteraard wordt verzwegen dat ze uit één en dezelfde familie Kim komen. Dit is het vermakelijke deel van het verhaal; vervalsen van diploma’s, het er uitwerken van de huishoudster om moeder Kim ten tonele te voeren en zuslief die het jongste Parkje kunstzinnig verder op weg help zijn de andere zaken.Komedie met een zwart maatschappijkritisch randje: nuchter boerenverstand gaat niet altijd samen met het bezit van veel geld. Maar… dan komt er haast onopgemerkt een keerpunt in de film. Sympathie voor de minderbeelden en een karikatuur van de welgestelden maakt plaats voor wonderlijke omkeringen en verrassende nuances. Wie is de oplichter en wie het slachtoffer? En wat gebeurt er als de afgunst sterker wordt dan de rijkdom van slim verkregen baantjes?....       

Dinsdag 21 april om 20.15 uur  

Mjólk

Regie       Grímur Hákonarson

Acteurs    Arndis Hrönn Egilsdóttir, Sigurdur Sigurjónsson, Svein Ólafur Gunnarson e

Land        IJsland  2019 /  92 minuten

Inga en Reynir (buren van de schapenhouder-broers uit de film ‘Rams’ uit 2015) runnen hun  melkveebedrijf Dalsmynni op IJsland. Ondanks o.a. de modernisering via robots blijft het moeilijk het hoofd boven water te houden. Reynir klust er dan ook  bij als vrachtwagenchauffeur voor de Coöperatie. Hen lot ligt in feite in handen van de bank en de Coöperatie die hun melk afneemt. Die Coöperatie verplicht hun ook al hun zaken als veevoer en kunstmest, ja zelfs hun huishoudelijke boodschappen te betrekken in de eigen winkels: een soort gedwongen winkelnering. Boeren die de boodschappen ergens anders, goedkoper, inkopen worden afgestraft: hun melk wordt niet langer geaccepteerd. In deze bedrukkende situatie treft hun ook nog eens het noodlot: Reynir verongelukt met zijn auto onder onduidelijke omstandigheden. Inga staat er alleen voor. De hulp die ze van de Coöperatie krijgt, blijkt na verloop van tijd niet uit onbarmhartigheid geboren: men blijkt er weinig vertrouwen in te hebben dat zij als alleenstaande vrouw het bedrijf overeind kan houden en er wordt druk op haar uitgeoefend het bedrijf van de hand te doen. Wanneer ze er ook achter komt dat haar man door de Coöperatie onder druk is gezet om als ‘verklikker’ op te treden ingeval van ‘vreemdgaande’ boeren is voor haar de maat vol. Ze komt in actie tegen de almachtige Coöperatie met behulp van de media en haar melk als wapen. Ze probeert onder collega-boeren en burgers medestanders te vinden om de macht van de ‘melkmaffia’ te breken maar vindt echter moeizaam medestanders. De meeste boeren zijn bang voor de Coöperatie-bazen en houden het liever bij het oude. Maar Inga is koppig en vastberaden. In dit donkere tragikomisch-/ sociaal-realistisch en eigentijds drama speelt Arndís Egilsdóttir een indrukwekkende rol als rouwende maar tegelijkertijd krachtige boerin in een overwegend door mannen gedomineerde bedrijfstak.

Dinsdag 28 april om 20.15 uur  

Martin Eden

Regie       Pietro Marcello

Acteurs    Luca Marinelli, Jessica Cressy e.a.

Land        Italië, 2019 / 129 minuten

Prijzen    Volpi Cup beste acteur voor Luca Marinelli FF Venetië 

Italië, in de loop van de 20e eeuw. Martin is een ongeschoolde zeebonk met grote handen en een turbulent leven. Aan de kade in Napels redt hij het leven van Arturo Orsini, de zoon van een welgestelde familie. Die neemt hem dan mee naar huis waar Martin Arturo’s zus Elene ontmoet. Hij wordt op slag verliefd op haar, op haar schoonheid, haar kennis, haar sociale status. Om serieus partij voor haar te worden in weerwil van zijn eigen lage sociale status gaat hij alles op alles zetten om ‘omhoog te klimmen’: Hij stort zich op de literatuur, gaat brieven en gedichten sturen, ja, hij moet schrijver gaan worden, hij is voor grote zaken voorbestemd! Via contacten met intellectuelen belandt hij in kringen waar volop strijd woedt tussen socialistische- en  liberalistische-/individualistische stromingen. Hij vindt zichzelf een schoolvoorbeeld van de ontwikkeling en waarde van het individu, maar flirt evengoed met  het socialisme. Daarmee botst hij met de kringen waarin zijn geliefde verkeert. Is hij in staat compromissen te sluiten of vervreemdt hij zich van zijn omgeving? Welke prijs wil hij betalen voor het hardnekkig vasthouden aan zijn overtuiging? Deze boordevolle  film die gebaseerd is op het gelijknamige boek van Jack London uit 1909,  kun je beleven als een liefdesverhaal, maar ook als een verhandeling over de grenzen van persoonlijke vrijheid, als een verhandeling over individualisme, socialisme, kapitalisme, neoliberalisme.  Voor elk wat wils. Een film waar je je handen vol aan hebt, maar het fenomenale spel van Luca Marinelli als Martin Eden sleurt je er doorheen: goed voor de onderscheiding Beste Acteur op het festival van Venetië.